หน้าที่ ๕ : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 25 / 40

ประโยคด - บาลีไวยกรณ์ สมัญญาภิธานและสนธิ - หน้าที่ 8 " ไอ ไอ๋ อา " ดังนี้ ต่อพยัญชนะเข้าอาศัย จึงจะออกเสียงปรากฏ ชัดว่า " ไปไหนมา " ดังนี้ พยัญชนะ ๓๓ ตัวนี้ จัดเป็น ๒ พวก วรรค ๑, อวรรค ๑, วรรคจัดเป็น

บทความนี้อธิบายถึงพยัญชนะในบาลี โดยแบ่งออกเป็นกลุ่มต่าง ๆ รวมถึงการออกเสียงและนิยามของพยัญชนะแบบต่าง ๆ เช่น ก วรรค, จ วรรค และ ฎ วรรค นอกจากนี้ยังกล่าวถึงนิคคหิตและอนุสาร ซึ่งมีความสำคัญต่อการออกเสียง

ประโยคด - บาลีไวยกรณ์ สมัญญาภิธานและสนธิ - หน้าที่ 9 ฐานกรณ์ของอักขระ [๖] ฐานกรณ์เป็นต้นของอักขระ นักปราชญ์ท่านแสดงใน คัมภีร์ศัพทศาสตร์ ย่อบ้าง พิสดารบ้าง ครั้นข้าพเจ้าจะนำมาแสดงใน ที่นี้ให้สิ้นเชิง ก

บทนี้กล่าวถึงฐานกรณ์ของอักขระในบาลีที่ถูกแบ่งออกเป็น 5 ฐาน ได้แก่ กณโจ คอ, เพดาน, มุทธา ศีรษะ, ปุ่มเหงือก, ริมฝีปาก และ จมูก โดยอักขระจะแบ่งตามจุดกำเนิดที่แตกต่างกัน เช่น อักขระที่เกิดในคอ เรียกว่า กณ

ประโยค๑ - บาลีไวยกรณ์ สมัญญาภิธานและสนธิ - หน้าที่ 10 กล่าวว่าเกิดแต่อก ที่ไม่ได้ประกอบ เกิดในคอตามฐานเดิมของตน [๒] กรณ์ที่ทำอักขระมี ๔ คือ ชิวหามชุฒิ ท่ามกลางลิ้น ๑ ชิวโหปคุก ถัดปลายลิ้นเข้ามา ๑ ชิวห

เนื้อหาเกี่ยวกับบาลีไวยกรณ์ ซึ่งอธิบายถึงวิธีการเกิดเสียงของอักขระโดยแบ่งออกเป็นกรณ์ต่างๆ รวมถึงการกำหนดมาตราของเสียงอักขระและความแตกต่างของพยัญชนะที่มีเสียงใกล้เคียงในภาษาไทย เพื่อให้ผู้ศึกษาเรียนรู้

เจริญวิทยาของตน. ประโยคด - บาลีไวยกรณ์ สมัญญาภิธานและสนธิ - หน้าที่ 11 พยัญชนะแบ่งเป็น ๒ ตามที่มีเสียงก้องและไม่ก้อง, พยัญชนะที่มี เสียงก้อง เรียกว่าโฆสะ ที่มีเสียง ไม่ก้อง เรียกว่าอโฆสะ พยัญชนะที่ ๑

บทความนี้สำรวจการแบ่งประเภทพยัญชนะในไวยกรณ์บาลีออกเป็นโฆสะและอโฆสะ โดยอธิบายเสียงและการอ่านตามวิธีบาลีและสันสกฤต รวมถึงการจำแนกพยัญชนะตามเสียงหย่อนและหนัก อย่างมีระเบียบในการจัดกลุ่มเพื่อการศึกษาที่เข

ประโยค - บาลีไวยกรณ์ สมัญญาภิธานและสนธิ - หน้าที่ 12 พยัญชนะสังโยค [๑๓] ลักษณะที่จะประกอบพยัญชนะซ้อนกันได้นั้น ดังนี้ ใน พยัญชนะวรรคทั้งหลาย พยัญชนะที่ ๑ ซ้อนหน้าพยัญชนะที่ ๑ และ ที่ ๒ ในวรรคของตนได้,

เนื้อหาเกี่ยวกับลักษณะการประกอบพยัญชนะซ้อนในภาษาบาลี อธิบายถึงการซ้อนของพยัญชนะและการออกเสียง รวมถึงตัวสะกดและการมีเสียงในพยัญชนะที่ซ้อนกัน เนื้อหายังรวมถึงตัวอย่างที่ชัดเจนเพื่อให้เข้าใจง่าย โดยเน้นค

ประโยค - บาลีไวยกรณ์ สมัญญาภิธานและสนธิ - หน้าที่ 13 พยัญชนะอื่น ก็ทำให้สระที่อยู่ข้างหน้าตน ออกเสียงมีลมมากขึ้น เหมือนคำว่า พฺรหฺม ถ้าพยัญชนะ 4 ตัว ณ ณ น ม ย ล ว ฬ, นำหน้า มีสำเนียงเข้าผสมพยัญชนะนั้น

เอกสารนี้กล่าวถึงความสำคัญของพยัญชนะที่มีผลต่อการออกเสียงสระในภาษาบาลี ซึ่งรวมถึงการใช้งานของพยัญชนะกึ่งมาตราและอัฑฒสระ รวมถึงลำดับการเรียงอักขระและนิสสัยต่างๆในภาษา นอกจากนี้ยังเปรียบเทียบกับแนวทางขอ

ประโยค - บาลีไวยกรณ์ สมัญญาภิธานและสนธิ - หน้าที่ 14 เมื่อจะเรียงอักขระให้เป็นลำดับ จำจะต้องเรียงนิสสัยไว้ก่อน ท่านจึง เรียงสระก่อน ก็สระนั้นเล่า ก็เป็น ๒ อย่าง เกิดในฐานเดียวบ้าง เกิดใน ๒ ฐานบ้าง, คว

ในบทนี้ได้ศึกษาเกี่ยวกับการเรียงอักขระในบาลี โดยเริ่มจากการเรียงนิสสัยซึ่งรวมถึงการจัดเรียงสระที่เกิดในฐานเดียวและ 2 ฐาน โดยสระในฐานเดียวต้องเรียงก่อนตามลำดับของฐานที่เกิด ทั้งนี้ควรให้ความสำคัญกับเสี

ประโยค๑ - บาลีไวยกรณ์ สมัญญาภิธานและสนธิ - หน้าที่ 15 กระนั้น พยัญชนะที่เป็นโฆสะเสียงหนักกว่า พยัญชนะที่เป็นอโฆสะ เสียงเบา จำจะต้องเรียงพยัญชนะที่ที่มีเสียงเบาก่อน เรียงพยัญชนะที่ มีเสียงหนักไว้ภายหลั

การศึกษาเกี่ยวกับพยัญชนะในบาลีไวยกรณ์ แบ่งออกเป็นโฆสะและอโฆสะ โดยในที่นี้ได้กล่าวถึงหลักการในการเรียงลำดับเสียงเบาและเสียงหนัก พร้อมทั้งการวิจารณ์เกี่ยวกับตำแหน่งการจัดเรียง เช่นที่ตัว ห ที่ส่วนโฆสะ อ

ประโยค - บาลีไวยกรณ์ สมัญญาภิธานและสนธิ - หน้าที่ 1 เรียงไว้เสียข้างหลัง] นิคคหิตท่านเรียงเอาไว้ในที่สุดของพยัญชนะ ทั้งปวงทีเดียว เพราะไม่มีเสียง ไม่มีพวก และพ้นจากโฆสะอโฆสะ นี้เป็นลำดับพยัญชนะ. จบสมั

ประโยค - บาลีไวยกรณ์ สมัญญาภิธานและสนธิ - หน้าที่ 17 สนธิ [๑๙] ในบาลีภาษา มีวิธีต่อศัพท์และอักขระ ให้เนื่องกันด้วย อักขระ เพื่อจะย่นอักขระให้น้อยลง เป็นการอุปการะในการแต่งฉันท์ และให้คำพูดสละสลวย เรีย

บทนี้พูดถึงวิธีการต่อศัพท์และอักขระในภาษาบาลี โดยเน้นการใช้สนธิซึ่งช่วยในการสร้างภาษาที่สละสลวยและย่นอักขระให้สั้นลง มีการแยกประเภทการต่อที่สำคัญ เช่น สระสนธิ พยัญชนะสนธิ นิคคหิตสนธิ และเสนอวิธีอุปการ

ประโยค - บาลีไวยกรณ์ สมัญญาภิธานและสนธิ - หน้าที่ 18 สระสนธิ [๑๕] ในสระสนธิ ได้สนธิกิริโยปกรณ์เบื้องต้นครบทั้ง 4 ขาด แต่ สญฺโญโค อย่างเดียว, โลโป ที่ต้นมี ๒ คือ ลบสระหน้า ๑ ลบ สระหลัง ๑. สระที่สุดของศ

เอกสารนี้กล่าวถึงแนวทางและกฎของสระสนธิในบาลีไวยกรณ์ โดยอธิบายวิธีการลบสระในคำศัพท์ต่างๆ และอุทาหรณ์สำหรับการใช้งานที่สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส ได้แนะนำไว้ในปี พ.ศ. ๒๔๖๒ ซึ่งครอบคลุมถึงก

ประโยค - บาลีไวยกรณ์ สมัญญาภิธานและสนธิ - หน้าที่ 19 ไม่ต้องทีฆะก็ได้ เหมือน Q. ว่า จตูหิ-อปาเยหิ เป็น จตุหปาเยหิ เป็นต้น ] ถ้าสระหน้า เป็นทีฆะ สระเบื้องปลาย เป็นรัสสะ ถ้าลบแล้ว ต้องทีฆะสระหลัง เหมือน

บทความนี้อธิบายการใช้ทีฆะและรัสสะในภาษาบาลี ผ่านตัวอย่างต่าง ๆ ที่แสดงถึงการลบและการแปลงสระในคำ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการใช้ตัวอักษรและสระในการสร้างศัพท์ใหม่ เช่น การแปลง อิ เอ หรือ โอ และผลกระทบต่อโครงสร้

ประโยค - บาลีไวยกรณ์ สมัญญาภิธานและสนธิ - หน้าที่ 20 แปลงสระเบื้องปลายนั้น ถ้ามีสระอยู่ข้างหน้า แปลง เอ ตัวหน้าแห่ง เอง ศัพท์อันตั้งอยู่เบื้องปลายเป็น 3 ได้บ้าง แล้วรัสสะ สระเบื้องหน้าให้สั้น อุ ว่า ย

เนื้อหานี้พูดถึงการแปลงสระเบื้องปลายในภาษาบาลี โดยจะมีวิธีการและตัวอย่างการใช้สระในตำแหน่งต่างๆ ขึ้นอยู่กับการวางพยัญชนะคู่กัน และยังมีการอธิบายลักษณะการสนธิและวิการต่างๆ ที่เกี่ยวข้องในภาษาบาลี การศึ

รูปไว้เป็นปรกติอย่างเดิมเท่านั้น อย่าง ๑ ประโยค - บาลีไวยกรณ์ สมัญญาภิธานและสนธิ - หน้าที่ 21 อุ ว่า โก-อิม ก็คง เป็น โกอิม. [๒๔] ทีฆ์ เป็น ๒ คือ ทีฆะสระหน้าอย่าง ๑ ทีฆะสระหลัง ทีฆะสระนั้น ดังนี้ สระห

เอกสารนี้นำเสนอเกี่ยวกับบาลีไวยกรณ์ ที่มีการพูดถึงกฎการใช้สระและพยัญชนะในการสร้างคำในภาษา การแสดงกฎต่างๆ เช่นการลบหรือเปลี่ยนแปลงสระและพยัญชนะ ในการสนธิกิริยา ฯลฯ เป็นแหล่งข้อมูลที่สำคัญสำหรับผู้เรียน

ประโยค - บาลีไวยกรณ์ สมัญญาภิธานและสนธิ - หน้าที่ 22 ธ เป็น ห ได้บ้าง อุ. ว่า สาธุ-ทสฺสน์ เป็น สาหุทสฺสน์. แปลง ท เป็น ต อุ. ว่า สุคโท เป็น สุคโต. เป็น ทุกฺกฎ แปลง ต เป็น ฏ อุ. ว่า ทุกฺกต์ แปลง ต เป็น

เอกสารนี้กล่าวถึงการใช้บาลีไวยกรณ์ โดยมีตัวอย่างการแปลงพยัญชนะและการเปลี่ยนแปลงเสียงในสัทศาสตร์ของภาษาบาลี รวมถึงความหมายและการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น เริ่มจากการแปลงตัวอักษรต่างๆ เช่น การแปลง ธ เป็น ห

ประโยคด - บาลีไวยกรณ์ สมัญญาภิธานและสนธิ - หน้าที่ : 23 ว อาคม อุ-ทิกฺขติ เป็น วุฒิกฺขติ เป็น วุฒิกฺขติ, ม อาคม ครุ-เอสสติ เป็น ครุเมสฺสติ, ท อาคม อตฺต อตฺโถ เป็น อตฺตทตฺโถ, น อาคม อิโต-อายติ เป็น อิโ

เนื้อหานี้กล่าวถึงหลักการของบาลีไวยกรณ์ โดยเฉพาะเรื่องของอาคมและการซ้อนพยัญชนะ รวมถึงการเปลี่ยนแปลงรูปแบบของสระและพยัญชนะ โดยยกตัวอย่างเช่นคำที่ซ้อนพยัญชนะและรักษาโครงสร้างเดิมไว้ เช่น สาธุ ที่ไม่แปลง

9 ประโยค - บาลีไวยกรณ์ สมัญญาภิธานและสนธิ - หน้าที่ 24 นิคคหิตสนธิ [๒๑] ในนิคคหิตสนธิ ได้สนธิกิริโยปกรณ์ ๔ คือ โลโป ๑ อาเทโส ๑ อาคโม ๑ ปกติ ๑. ในโลปะที่ต้นนั้น ดังนี้ เมื่อมีสระ หรือพยัญชนะอยู่เบื้องห

บทความนี้ให้ความรู้เกี่ยวกับนิคคหิตสนธิและการเปลี่ยนแปลงของกริยาในบริบทต่าง ๆ โดยอธิบายวิธีการแปลงนิคคหิตเป็นพยัญชนะสุดวรรคตามหลักไวยกรณ์บาลีอย่างละเอียด และยกตัวอย่างการนำไปใช้จริง เช่น การแปลงคำตั้ง

ประโยค - บาลีไวยกรณ์ สมัญญาภิธานและสนธิ - หน้าที่ 25 เป็น ปุลลิงค์, ส-ลักขณา เป็น สลุลกฺขณา เป็นต้น, ถ้าสระอยู่ เบื้องปลาย แปลงนิคคหิตเป็น ม และ ท ดังนี้ ตอห์ เป็น ตมห พรูมิ พฺราหฺมณ์, เอต-อโวจ เป็น เ

เอกสารนี้ให้ความรู้เกี่ยวกับบาลีไวยกรณ์ โดยกล่าวถึงการแปลงคำในภาษา รวมถึงการทำสนธิในบาลี และการเปลี่ยนแปลงรูปแบบของนิคคหิต โดยเน้นความสำคัญของการรักษารูปแบบคำในบาลีให้คงเดิม และการทำสนธิที่แตกต่างจากส

ประโยคต - บาลีไวยกรณ์ สมัญญาภิธานและสนธิ - หน้าที่ 26 แบบสนธิตามวิธีสันสกฤต [๓๕] ถ้าศัพท์มีที่สุดเป็น สระ อ หรือ อา ก็ดี อิ หรือ อี ก็ดี อุ หรือ อู ก็ดี สระตามหลังก็เป็นเหมือนกันอย่างนั้น คือ ถ้าสระ ห

เนื้อหาในบทนี้กล่าวถึงวิธีการสนธิในบาลีตามรูปแบบสันสกฤต ซึ่งมีข้อกำหนดเกี่ยวกับการใช้สระที่ตามมา โดยเน้นว่าหากสระหน้าและหลังมีลักษณะสัมพันธ์กัน จะทำให้เกิดการผสมเสียงตามรูปแบบที่กำหนด นอกจากนี้ยังได้ก

ประโยค - บาลีไวยกรณ์ สมัญญาภิธานและสนธิ - หน้าที่ 27 [๓๖] คำถามชื่อสนธิให้ผู้ศึกษาตอบ ๑ ตาร - อย - อาทิ ๒ ตตฺร - อภิรติ - อิจเฉยย ๓ ยสฺส - อินฺทฺริยานิ ๔ จตฺตาโร - อิเม ตตฺรายมาที ตตฺราภิรติมิจฺเฉยฺย

บทนี้นำเสนอเนื้อหาเกี่ยวกับบาลีไวยกรณ์ โดยเน้นการสอบถามชื่อสนธิและการให้คำถามที่เกี่ยวข้องกับคำศัพท์ต่างๆ ในบางประโยค. ผู้ศึกษาจะได้เรียนรู้และทบทวนในรายละเอียดผ่านการตอบคำถาม เหมาะสำหรับผู้ที่ต้องการ